احساس آرامش

در جستجو و طالب احساس آرامش بودن يکي از دغدغه هاي هميشگي بشر است. گويي تاريخ پر است از داستان هاي افرادي که همواره در جستجوي احساس مبهم و ناشناخته اي به نام آرامش، دست به دامان هر ترفند و شيوه اي شده اند. جنگ افروزها و قدرت طلبان براي پيدا کردن آرامش به آتش افروزي روي مي آورند؛ عارفان سکوت و مراقبه را توصيه مي کنند و معتکف معبد سکوت مي شوند و گروهي نيز با پناه بردن به گزينه هاي آسيب زا مانند الکل، مواد مخدر و داروهاي وابستگي زا و حتي شورش و عصيان و لجبازي با نهادهاي قدرت مي خواهند لذت رسيدن به آرامش را تجربه کنند. اما گويي هر بار اين آرامش مانند ماهي از دستشان سر مي خورد، به دريا مي رود و به تعبيري صيد مي رود و صياد همچنان متحير و انگشت به دهان در انتظار بازگشت آرامش مي ماند.

انواع احساس آرامش چيست؟

گاهي اوقات در همهمه و هياهوي زندگي و روزمرگي هايش، آرامش ناديده گرفته مي شود، گم مي شود و ما فراموش مي کنيم آنچه در جستجويش بوده ايم تنها نوشين جرعه اي از شربت آرامش بوده است، همين و بس.

با تمام اين تفاسير، اين سوال مطرح مي شود که به راستي آرامش چيست؟ يک فانتزي دست نيافتني براي بشر است که همواره در حد همان فانتزي باقي خواهد ماند يا يک حس شيرين و غير قابل وصف است که اگرچه سهل الوصول نيست اما در صورت دستيابي به آن بادوام، ماندگار و رضايت بخش است. اگر بخواهيم به اين سوال پاسخ دهيم که آرامش چه چيزي نيست، بايد بگوييم زماني که زمينه رشد رواني سالم فراهم باشد و عوامل محيطي و وراثتي، شرايط شکل گيري اعتماد کودک به دنيا و مجهز شدن او به مهارت هاي ارتباطي و خود کنترلي را فراهم کنند، فرايندي به نام اضطراب بنيادين که ريشه خصومت، خود محوري و ترديد است، رخت مي بندد و آرامش جاي آن را مي گيرد. ادامه مطلب.